Time flies...!
Door: Roelanda
Blijf op de hoogte en volg Roelanda
03 Februari 2014 | Roemenië, Floreşti
Sinds mijn laatste verhaal zijn er alweer 4 weken voorbij gegaan. Time flies! In die weken is er ook veel gebeurd en heb ik veel dingen mee mogen maken. Dingen die soms niet te beschrijven zijn, zo ingrijpend of zo mooi, maar ik ga toch een poging wagen ;)
Eén van die dingen was een bezoek aan een kinderziekenhuis in Cluj, om daar hulpgoederen af te leveren. Een aantal mensen van de stichting waren er al eerder geweest, waardoor ik ook al wat verhalen had gehoord. Maar die verhalen zijn toch anders dan wanneer je het met je eigen ogen ziet.
In het kinderziekenhuis lagen namelijk kinderen die door hun ouders in de steek gelaten waren, vaak omdat ze volgens onze wereldse maatstaven niet perfect zijn. Omdat ze misschien schisis of het syndroom van Down hebben. Ongelofelijk, want het waren zulke lieve en mooie kinderen!! Ik vond het vreselijk om te zien hoe de kinderen daar in hun bedje moeten opgroeien. Zonder de liefde van hun eigen moeder, zonder een warm gezin om hen heen. Hoewel de artsen en verpleegkundigen daar veel liefde proberen uit te delen, is het nooit hetzelfde als een eigen gezin om in op te groeien… Het brak mijn hart om te zien dat deze kinderen, zo klein als ze nog waren, al zoveel moeten missen. Tegelijkertijd was het mooi om hen voor een moment liefde en aandacht te kunnen geven!! Een ervaring om nooit te vergeten.
Iets anders wat eigenlijk ook moeilijk te beschrijven is, is de omgeving. Ik raad dan ook iedereen aan om het zelf te komen bewonderen! ;) Het is hier namelijk ongelofelijk mooi. Elke dag gaan we lopend naar de stichting, waardoor we ook de tijd hebben om te genieten van de natuur. Van de ijspegels die aan de huizen hangen, tot de oranje gloed van de ochtendzon die weerkaatst op de met sneeuw bedekte heuvels. In één woord, prachtig!!
En ook zaterdag heb ik onwijs genoten van de natuur. Samen met twee andere toffe Nederlanders hebben we een heerlijke wandeling gemaakt. Bijna twee uur lang in de zon, door de sneeuw en over de heuvels. :) Als beloning voor deze trip hebben we nog een heerlijk kopje koffie gedronken, om vervolgens weer richting huis te gaan. Deze keer met de taxi…
En omdat de koudere maanden/weken nu zijn aangebroken, wordt er één keer in de week een warme maaltijd gemaakt voor de mensen uit de wijk. Zo ook vandaag. Al ’s ochtends vroeg begonnen collega’s vol goede moed uien te snijden. Tegen lunchtijd was het eten dan ook klaar. De mensen konden binnenkomen. Eerst werden de handen gewassen, vervolgens kregen ze een plek aangewezen en kregen ze een bord vol heerlijk eten voorgeschoteld. Er moest snel gegeten worden, want de volgende lichting mensen stonden al te wachten om ook naar binnen te gaan. Binnen een uur (of misschien zelfs korter) hebben er, volgens mijn collega’s, zo’n honderd mensen een warme maaltijd verorberd. Hectisch, maar ook super tof om dit te mogen doen!
Naast al deze bijzondere en soms indrukwekkende dingen die ik mag meemaken, zijn mijn gedachten ook regelmatig bij alle lieve mensen in Nederland. Jullie worden wel gemist. Want: “Je weet pas wat je mist, als het er niet meer is”. Ik wist wel dat ik lieve mensen om me heen had, maar ik waardeer jullie nog meer dan voor heen! Hoewel ik jullie soms wel mis, zou ik hier nu voor geen goud weg willen. Gelukkig heeft iemand Skype uitgevonden en daar maak ik dan ook dankbaar gebruik van :)
Voor nu wens ik jullie een fijne en goede week toe!
Liefs Roelanda
Eén van die dingen was een bezoek aan een kinderziekenhuis in Cluj, om daar hulpgoederen af te leveren. Een aantal mensen van de stichting waren er al eerder geweest, waardoor ik ook al wat verhalen had gehoord. Maar die verhalen zijn toch anders dan wanneer je het met je eigen ogen ziet.
In het kinderziekenhuis lagen namelijk kinderen die door hun ouders in de steek gelaten waren, vaak omdat ze volgens onze wereldse maatstaven niet perfect zijn. Omdat ze misschien schisis of het syndroom van Down hebben. Ongelofelijk, want het waren zulke lieve en mooie kinderen!! Ik vond het vreselijk om te zien hoe de kinderen daar in hun bedje moeten opgroeien. Zonder de liefde van hun eigen moeder, zonder een warm gezin om hen heen. Hoewel de artsen en verpleegkundigen daar veel liefde proberen uit te delen, is het nooit hetzelfde als een eigen gezin om in op te groeien… Het brak mijn hart om te zien dat deze kinderen, zo klein als ze nog waren, al zoveel moeten missen. Tegelijkertijd was het mooi om hen voor een moment liefde en aandacht te kunnen geven!! Een ervaring om nooit te vergeten.
Iets anders wat eigenlijk ook moeilijk te beschrijven is, is de omgeving. Ik raad dan ook iedereen aan om het zelf te komen bewonderen! ;) Het is hier namelijk ongelofelijk mooi. Elke dag gaan we lopend naar de stichting, waardoor we ook de tijd hebben om te genieten van de natuur. Van de ijspegels die aan de huizen hangen, tot de oranje gloed van de ochtendzon die weerkaatst op de met sneeuw bedekte heuvels. In één woord, prachtig!!
En ook zaterdag heb ik onwijs genoten van de natuur. Samen met twee andere toffe Nederlanders hebben we een heerlijke wandeling gemaakt. Bijna twee uur lang in de zon, door de sneeuw en over de heuvels. :) Als beloning voor deze trip hebben we nog een heerlijk kopje koffie gedronken, om vervolgens weer richting huis te gaan. Deze keer met de taxi…
En omdat de koudere maanden/weken nu zijn aangebroken, wordt er één keer in de week een warme maaltijd gemaakt voor de mensen uit de wijk. Zo ook vandaag. Al ’s ochtends vroeg begonnen collega’s vol goede moed uien te snijden. Tegen lunchtijd was het eten dan ook klaar. De mensen konden binnenkomen. Eerst werden de handen gewassen, vervolgens kregen ze een plek aangewezen en kregen ze een bord vol heerlijk eten voorgeschoteld. Er moest snel gegeten worden, want de volgende lichting mensen stonden al te wachten om ook naar binnen te gaan. Binnen een uur (of misschien zelfs korter) hebben er, volgens mijn collega’s, zo’n honderd mensen een warme maaltijd verorberd. Hectisch, maar ook super tof om dit te mogen doen!
Naast al deze bijzondere en soms indrukwekkende dingen die ik mag meemaken, zijn mijn gedachten ook regelmatig bij alle lieve mensen in Nederland. Jullie worden wel gemist. Want: “Je weet pas wat je mist, als het er niet meer is”. Ik wist wel dat ik lieve mensen om me heen had, maar ik waardeer jullie nog meer dan voor heen! Hoewel ik jullie soms wel mis, zou ik hier nu voor geen goud weg willen. Gelukkig heeft iemand Skype uitgevonden en daar maak ik dan ook dankbaar gebruik van :)
Voor nu wens ik jullie een fijne en goede week toe!
Liefs Roelanda
-
03 Februari 2014 - 21:40
Evelien:
Wat dankbaar werk doe je toppie -
03 Februari 2014 - 21:45
Lianne:
Lieve Roel,
Want ontzettend mooi werk doen jullie toch! Ondanks dat ik daar ook heb rondgelopen kan ik me toch niet helemaal voorstellen hoe het is... En wat is het dan goed om te weten dat er nog steeds mensen zijn die zich bekommeren om de mensen en kinderen daar.
Ik wens je heel veel zegen! Door jullie heen zien de mensen en kinderen daar een stukje van Gods onvoorwaardelijke liefde en acceptatie. Keep up the good work!
La revedere! -
03 Februari 2014 - 22:06
Lady Deb:
Ik ben blij met jou als collega, Roelanda... en dat zeg ik niet om te slijmen ;) -
04 Februari 2014 - 13:56
Jeannet:
Lieve Roelanda,
Indrukwekkend wat je ziet en meemaakt. Gaaf dat jij zo betrokken bent op kwetsbare mensen en wat voor ze kunt betekenen. Wens je veel zegen bij alles wat jij daar voor hen kunt doen. En sterkte als je de NL-mensen mist. We denken ook aan jou! Liefs Jeannet -
04 Februari 2014 - 14:19
Johannes:
Hey Roelanda,
Bijzonder hoor om te lezen! Echt super dat je daar zo bezig bent. Ik kan me ook moeilijk voorstellen vanaf hier hoe heftig het moet zijn voor die kinderen. Je kunt veel aan ze geven ;). Fijn.
Geniet van je tijd en van de liefde die je mag geven.
Groeten Johannes. -
04 Februari 2014 - 19:28
Henk En Marian:
lieve roel,
wat mooi dat je daar zoveel goeds kan doen. Het klinkt allemaal heel indrukwekkend en ook schrijnend dat daar nog zoveel kinderen zo'n beperkte plek hebben in maatschappij. Fijn dat jullie team daar juist wel aandacht voor heeft en dat je zelf ook zoveel kan betekenen voor deze groep mensen.
Wij zijn heel benieuwd naar de foto's van de natuur, van je werk enz en hopendat we deze in het familie weekendje mogen zien.
We denken veel aan je en vinden het fijn dat we regelmatig iets van je horen. We zijn ook ontzettend blij dat je zo stevig/ stabiel klinkt in al je verhalen. Je zult ook wel je moeilijke momenten hebben, maar we horen ook heel veel kracht en lef! Super. Heel veel plezier in je waardevolle werk.
liefs van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
