De eerste dagen

Na een lange tijd van voorbereiden en de laatste weken van afscheid nemen, was het dan eindelijk zover! Eindelijk ging ik echt weer terug naar Roemenie :) Aangezien ik pas aan het eind van de middag weg hoefde, kon ik nog mooi even naar de kerk (want het was zondag) en nog wat vrienden zien. Er werden nog wat traantjes gelaten, want het drong toen pas echt door dat ik ze een hele poos niet ging zien :(

Met twee grote koffers vol en met veel goede moed ging ik naar het vliegveld (Eindhoven). Ik werd door mijn ouders gebracht, erg fijn!! Aangekomen op het vliegveld hebben we nog wat gegeten en toen was het tijd om echt afscheid te nemen. Ik geloof dat afscheid nemen niet mijn favoriete gedeelte is…

Na wat wachten en een 2,5 durende vlucht, kon ik weer mijn koffers pakken en op naar mijn nieuwe huis, voor het komende jaar. Ik werd opgehaald door mijn huisgenoot Ana en mijn buurman Marcel. Het was erg fijn om weer bekende gezichten te zien en niet alleen door het donker in een vreemd land naar huis te hoeven gaan. Thanks again guys!

Na een korte dag, brak mijn eerste werkdag aan. Ik mocht zelf kiezen of ik die dag zou gaan werken of thuis blijven. Ik besloot aan het werk te gaan. Ik had niet zoveel om een dag alleen thuis te gaan en juist veel zin om weer aan de slag te gaan bij de stichting en weer te ervaren hoe het is om daar weer te zijn. En het bleek weer als vanouds te zijn. Ik voelde me gelijk weer thuis :)

Na de eerste werkdag hebben we met een paar medewerkers van de stichting samen gegeten. Stampot hutspot :) Nadat ze weer vertrokken waren, want we aten bij ons thuis, ben ik maar eens mijn koffers gaan uitpakken. Na alle spulletjes uit gepakt te hebben, begint het al wat meer mijn eigen plekje te worden. Nu alleen nog de lieve kaarten etc ophangen en dan is het helemaal klaar.

Ook dag twee brak aan. Ik weet eigenlijk niet meer zo goed wat ik heb gedaan, maar wel dat er rond 4 uur een transport aankwam. Een vrachtwagen vol met allemaal spullen voor de stichting. Veel meubels, maar ook pakketten die we met kerst kunnen uitdelen. Maar wat een werk is dat zeg! We zijn ongeveer 3 (!) uur bezig geweest om de vrachtwagen leeg te halen. Moe was ik daarna dus wel. Nadat ik die avond nog wat mailtjes verstuurd heb, ben ik dan ook als een blok in slaap gevallen.

En niet alleen het harde werken maakt me moe hoor ;) Ook alle nieuwe indrukken en het telkens in mijn hoofd vertalen van wat er gezegd wordt of wat ik wil zeggen. Want met mijn huisgenoot spreek ik Engels, aangezien zij Roemeens is en geen Nederlands kan. En op het werk spreken we ook veel Engels en soms probeer ik wat woordjes Roemeens, om de taal te leren. IK kan nu een paar basis woorden als tot ziens, hallo, vragen hoe iemand heet en dat soort dingen…

Trouwens, bedankt voor alle reacties, berichtjes, mailtjes, whats-appjes, smsjes etc. Heel erg leuk!!! Ik probeer wel op ieder berichtje te reageren, maar als het niet lukt: ik waardeer het wel heel erg!

Liefs Roelanda

PS: de eerste sneeuw is hier al gesignaleerd!